Pannenkoeken!

Co-captain's log, star date 2 tot en met 4 maart
Op 2 maart dus inderdaad naar de Fox gletsjer gereden. Daar een korte wandeling naartoe gemaakt (anders zie je nog zo weinig). Aangezien het hier eind zomer is, was de gletsjer natuurlijk niet zo heel groot (eigenlijk wordt hij elk jaar zelfs kleiner), maar het was wel indrukwekkend om te zien. Ook stonden er her en der bordjes waarop te lezen viel dat de gletsjer in een bepaald jaar tot aan dat bordje kwam. Op andere borden was dan weer te lezen dat je niet voorbij de afzettingen moest gaan, omdat je anders hetzelfde kon overkomen als de personen die wel zo dom/roekeloos/onverantwoordelijk om dat te doen: die zijn namelijk allemaal bedolven onder grote brokken sneeuw en ijs! Dus dat deden we maar niet.
Na het bezoek aan de gletsjer reden we door naar het plaatsje Franz Josef, want de volgende dag wilden we daar de gletsjer op. We gingen naar het bedrijf waar we hadden gereserveerd, maar daar gaven ze aan dat het misschien vanwege het weer niet door zou gaan. Deze dag was ook al behoorlijk regenachtig en mistig, dus dan zou je er niets aan hebben. In spanning wachtten we af.
Op 4 maart zag de lucht er redelijk uit, maar we besloten om toch maar niet te gaan. Ik had namelijk ontzettend last van mijn enkel, maar alleen wanneer deze in een hooggesloten schoen zat. Aangezien je op de gletsjer toch echt wel stevige wandelschoenen aan moet, leek me dit geen goed plan. Wel zijn we in Obi Wan naar de gletsjer toegetreden, waar een wandelingetje van 20 minuten je op 500 meter van de gletsjer bracht. Aangezien ik gelukkig ook lage wandelschoenen mee heb die onder mijn enkel sluiten, ging dit prima! De Franz Josef gletsjer is wel veel gaver om te zien dan de Fox, ook de wandeling en de natuur eromheen vind ik mooier. Bij beide is het trouwens mogelijk dat je op de parkeerplaats (en tijdens de wandeling ernaartoe) kea ziet. Dit zijn papegaaien die nogal brutaal en nieuwsgierig zijn. Soms gaan ze gewoon aan het rubber van je auto pulken!
Na Franz Josef reden we door richting Punakaiki, waar we twee nachten gaan slapen. Onderweg zijn we nog gestopt in Hokitika, een plaatsje waar ze denken jade (greenstone) te hebben uitgevonden. Dat gevoel krijg je tenminste, want om de 10 meter zit een winkel dat het verkoopt en/of bewerkt. Hier in de buurt wordt trouwens wel de meeste jade gevonden en het is ook de plek waar het eerst jade is gevonden in Nieuw Zeeland, dus ja, dan snap ik ook wel dat ze daar op leunen voor het toerisme. Vooral ook omdat er bijna niets anders is dat als noemenswaardig beschouwd kan worden. Na Hokitika zijn we nog in Greymouth gestopt voor boodschappen, aangezien er geen supermarkt zou zijn in Punakaiki (wat ook zo is).
Na nog eventjes rijden kwamen we uiteindelijk aan in Punakaiki. Het huisje daar is simpel maar netjes, maar het uitzicht is fantastisch! Als je mooi weer hebt tenminste, wat wij dus hadden. Wat een mazzel! De mensen van het huisje zijn ook de eigenaren van de manege die aan de andere kant van de weg ligt en aangezien Daniel en ik nog nooit paard hebben gereden (hebben paardgereden?), besloten we om de dag erop te paard de omgeving te gaan verkennen. Die dag hebben we weinig nog gedaan. We waren ook pas rond 16.30 in Punakaiki, dus gingen we lekker koken en eten en hebben we een fles cider geopend. Voor de ciderliefhebbers onder de lezers van dit blog: de cider is hier in allerlei smaken (appel, peer, framboos, citroen en/of een combinatie van voorgenoemde smaken) uitgebreid verkrijgbaar in de supermarkt. Wat een verschil met Nederland! Heel erg blij mee! Ben zelf begonnen aan een appelcider met framboos- en bosbessmaak.
De volgende dag lekker uitgeslapen en daarna op weg naar de pancake rocks, die op drie minuten rijden bleken te liggen. De pancake rocks zijn rotsen waarbij het lijkt alsof ze in laagjes op elkaar gestapeld zijn. Het lijkt echt op een stapel heerlijke pannenkoeken die je vader op zondag vaak maakte. Om deze rotsen spuit het water rond vloed omhoog, dus rond deze tijd is het ook het mooist om deze rotsen te bezoeken.
Hierna zijn we gaan paardrijden. Allebei onze eerste keer dat we op een paard zaten en eerlijk gezegd viel het best mee, het was zelfs best leuk! Onze paarden heten Appy en Bobby. Bobby is ontzettend eigenwijs en wilde zelfs een paar keer niet verder lopen, waarna ik hem moest dwingen. De omgeving van Punakaiki is echt prachtig, maar anders dan de Pancake Rocks is er niet heel veel te doen. Wel lekker bijkomen. Hierna hebben we namelijk een aantal drukke dagen in Kaikoura.