Dol-fijn

Co-captain's log, star date 10 en 11 maart 2014.
Ow ja, jazeker, woehoe, oh wat gaaf! We hebben met dolfijnen gezwommen!!! Zo ontzettend cool om te doen, niet te geloven! Hoe dat zo is gekomen? 10 maart zijn we van Motueka naar Picton gereden via de prachtige Queen Charlotte Drive, een weg die langs de Queen Charlotte Sound en Marlborough Sound loopt. Onderweg hadden we heel veel geluk met het weer: het was heerlijk warm en zonnig en de zo'n scheen mooi op het water, zodat we nog een paar heel mooie foto's hebben kunnen nemen. In Shakespeare Bay hebben we geluncht bij het water terwijl een andere toerist een vis ving.
Na aankomst in Picton bekeken we een aantal foldertjes over wat er daar in de buurt te doen was en er was ook een bedrijf dat weer zwemmen met dolfijnen aanbood. Dit leek ons op zich wel leuk, maar wat ons het meeste aantrok was de 'je wordt niet zeeziek' garantie: vooral na de vorige poging leek dit ideaal! Dus wij hebben ons opgegeven voor de tocht van de dag erna. Verder hebben we die dag lekker bij het zwembad gelegen en erg weinig gedaan.
De volgende dag liepen we om 8.15 naar de haven waar het bedrijf is gevestigd. Hier aangekomen moesten we nog wat formulieren invullen en weer een wetsuit aanpassen. Toen dit eenmaal was gelukt en iedereen aanwezig was (nog een voordeel van dit bedrijf: heel erg kleine groepen. We waren met negen zwemmers en nog drie toeschouwers) kregen we een korte introductie over welke soorten dolfijnen we misschien te zien zouden krijgen en met welke soorten we zouden kunnen zwemmen. Ook mochten we alvast oefenen met het geluiden maken door je snorkel, want ook hier is het de bedoeling dat wij de dolfijnen moeten 'lokken' met ons prachtige gezang. Na het oefenen was het eigenlijk: spullen pakken, 200 meter lopen, op de boot stappen en daar gingen we!
Omdat het zoeken naar dolfijnen in de sound (soort fjord) gebeurde en niet op open zee, waren er inderdaad veel minder golven en is er niemand zeeziek geworden. We zagen onderweg nog een blue penguin en een zalmfokkerij, waar het een slimme zeeleeuw was gelukt om achter de omheining te komen, erg grappig! Ook hadden we al na ongeveer 20 minuten dolfijnen gespot en nog geen drie minuten later lag iedereen in het water, rare geluiden te maken door de snorkel en te hopen dat de dolfijnen interesse zouden tonen. De skipper kijkt namelijk waar de dolfijnen naartoe zwemmen en stopt de boot een paar honderd meter verder in de hoop dat ze dezelfde koers aanhouden (dolfijnen zijn blijkbaar snel afgeleid door andere dingen in het water, zoals eten of andere boten. Ze houden er ook van om in de golfslag te zwemmen van de motor van de boot, dus is het altijd maar afwachten of ze de goede kant op blijven gaan).
Dus daar lag ik in het water, ongelooflijk vals door mijn snorkel te zingen en onder water om me heen te kijken, toen er opeens een dolfijn voor me verscheen, echt heel erg dichtbij, en het prachtige dier leek me wel recht aan te kijken. Dit had ik niet verwacht, zo dichtbij en zo snel al. Het was een groep bottlenose dolfijnen en deze zijn ook best groot! Ik schrok me echt kapot en net toen ik dacht: 'wat zou die dolfijn gaan doen? Help!', zwom hij (of zij) alweer weg. Toen ik weer opkeek, was de hele groep al weg. Daniel had zes dolfijnen gezien die onder hem door zwommen en de rest van de groep had ook dolfijnen gezien. Snel moesten we weer het water uit, dat overigens niet zo koud was. Bij het canyoning was het water kouder geweest. Hierna voer de boot weer een eind verder en mochten we voor de tweede keer in het water. Helaas zag ik dit keer niets, maar Daniel had gelukkig wel wat dolfijnen gezien. De derde keer zag ik gelukkig wel weer dolfijnen, zelfs een jong dat met zijn moeder mee zwom! Zo ontzettend gaaf om te zien! Ik kon ze bijna aanraken, zo dichtbij waren ze. De vierde keer zagen Daniel en ik allebei helaas niets, aangezien de dolfijnen hadden besloten toch een andere kant op te gaan. In totaal mochten we ook maar vier keer het water in, omdat ze anders bang zijn dat zwemmers de normale routine van de dolfijnen verstoren.
Na het zwemmen gingen we niet meteen terug, maar kregen we nog tijd om na het omkleden nog foto's te maken van de dolfijnen en de omgeving. Ook kregen we warme chocolademelk (of koffie of thee). Eventjes werd onze boot ook gevolgd door een aantal dolfijnen, maar na een tijdje was het helaas toch echt tijd om weer terug te keren naar de haven. Ook op deze tocht werden foto's gemaakt door de gids, die ze op facebook zouden zetten. Echt een heel erg leuke, supergave ervaring! Wellicht gaan we dit op het Noordereiland nog een keer doen.
Verder die dag weer lekker bij het zwembad gelegen en 's avonds uit eten omdat het onze laatste avond op het Zuidereiland was. De dag erna zouden we namelijk met de ferry naar het Noordereiland gaan.